مبلمان به سبک هنر نو

با وجود اینکه حکاکی بر روی چوب های سخت بسیار دشوار بود اما این چوب ها بهترین بستر برای حکاکی و رسیدن به نقوش پر پیچ و خم سبک آرت نوو بود. شکل‌دهی چوب‌هایی مانند گردو، بلوط و ساج بسیار دشوار بود اما زمانی که مبل ساز آن‌ها را پیچ و تاب داده، بتراشد و بخار دهد، شکل خود را تقریباً به مدتی نامحدود حفظ می‌کنند. از طرف دیگر، سختی این چوب‌ها کار را دشوار تر می کرد، به محض اشتباه صنعتگر می بایست از ابتدا شروع به ساخت مبل می کرد. در این سبک چوب‌ها به دقت صیقل و جلا داده می‌شدند.

پارچه‌های چنین مبلمانی نمی‌توانستند ساده باشند، بنابراین هنرمندان معمولا از پارچه‌های سبک ویکتوریایی استفاده می‌کردند. پارچه‌های گل‌برجستة شلوغ، پارچه‌های ضخیم پر نقش و نگار و چرم از جمله گران‌ترین و ضخیم‌ترین گزینه‌ها بودند. پارچه‌ها می‌توانستند به فرم ساده و تخت یا نقش‌برجسته باشند. رنگ‌های پرطرفدار این سبک طیف وسیعی از رنگ‌ها را در بر می گرفت: از بنفش‌ و آبی و سبز تیره گرفته تا ارغوانی ملایم و کرم را شامل می­شد.

با این‌که زیبایی و ظرافت مبلمان آرت نوو در آن زمان محبوب بود و امروزه هم طرفداران خود را حفظ کرده است اما پس از مدتی از دنیای مد کنار رفت. با آغاز جنگ جهانی اول در سال 1919، این سبک تا حد زیادی کنار گذاشته شد و با توجه به شرایط اقتصادی آن دوره جای خود را به مبلمان ارزان‌تر و تولید انبوه داد.

امروزه دوستداران مبلمان وینتیج همچنین افرادی که علاقمند به هنر دست صنعتگران و مبل سازان دوره­های گذشته هستند از این سبک مبلمان خاص و پر کار در تکمیل فضاهای داخلی خود بسیار استفاده می­کنند.