تاریخچه کوسن

در تمدن چینی کوسن یا بالشت از متریال­‌های متعددی چون سنگ، چوب، بامبو و برنز ساخته می­شد. چینی‌­ها گمان می­کردند این متریال می­تواند اثرات مفیدی بر سلامت فرد مصرف کننده داشته باشند. اعتقاد بر این بود که بالشت از جنس یشم، هوش را افزایش می­دهد. قابل ذکر است که اگر چه چینی‌­ها امکانات و قابلیت تولید بالشت­‌های نرم را داشتند اما با توجه به اعتقاداتشان مبنی بر اینکه بالشت­‌های نرم در طول خواب، انرژی بدن را می­دزدند سعی بر هر چه سفت ساختن بالشت­‌ها می­کردند. چینی‌­ها معتقدند بالشت سفت، سلامت و هوش را تضمین می­کند. چینی­‌ها بالشت­‌هایی از یشم و برنز می­ساختند اما به دلیل قیمت بالای آن مخصوص طبقه اشراف و ثروتمندان بود.

در دوران قرون وسطی بالشت­‌ها محبوبیت خاصی داشتند اما از قیمت بالایی برخوردار بودند و بیشتر از آن افراد ثروتمند بود. بالشت نرم نماد موقعیت و وضعیت اجتماعی خوب بود و به همین دلیل بسیاری از مردم توانایی استفاده از آن را نداشتند. پادشاه هنری هشتم استفاده از بالشت را برای همه به جز زنان حامله ممنوع کرد.  پس از سلطنت هنری هشتم اگر چه به دلیل رطوبت و ایجاد کپک همچنین حشرات موذی دائما باید آن را عوض می کردند اما استفاده از بالش دوباره رواج یافت.

 در سال 1760 انقلاب صنعتی آغاز شد و بزرگترین تغییر­ها را برای بالش­ رقم زد. مازاد ناگهانی منسوجات مقرون به صرفه تقریبا برای همه این امکان را فراهم کرد تا یک بالش نرم برای خوابیدن داشته باشند. رایج­ترین مواد مورد مصرف، یونجه تمیز و پرهای مرغ بود. این در حالی بود که شکارچیان و افراد ثروتمند از بالش‌­های پر شده با پر غاز استفاده می­کردند. با اینحال به دلیل استفاده از مواد طبیعی و رطوبت بالا لازم به تعویض آنها بعد از مدت کوتاهی بود.