یکی از مهم ترین سبک های مبلمان که در واقع در معماری داخلی نیز گسترش پیدا کرد، سبک برادران آدام است. برادران آدام از یک سبک یکپارچه برای معماری، طراحی فضای داخلی و حتی مبلمان پیروی می کردند، به طوری که دیوارها، سقف، شومینه ها، مبلمان، وسایل، اتصالات و یراقز آلات و فرش ها به عنوان یک طرح واحد طراحی می شوند.
این سبک و استایل یکپارچه طراحی معمولا به نام سبک آدامز یا سبک برادران آدام شناخته می شود.
سبک آدام یا سبک برادران آدام یک سبک نئوکلاسیک قرن هجدهم در طراحی داخلی و معماری است که توسط سه برادر اسکاتلندی بنام های رابرت آدام، جیمز آدام و ویلیام آدام پایه گذاری شد.
در میان آنها رابرت آدام بیش از بقیه شناخته شده تر است.
در طول قرن هجدهم فرصت های جدیدی برای معماران و طراحان مشتاق ایجاد شد. در انگلستان با رشد سریع شهرها به دلیل آغاز انقلاب صنعتی، ساخت خانه های جدید، سالن های تئاتر، مغازه ها، دفاتر شرکت ها، بانک ها و کارخانه ها رونق زیادی را تجربه کرد.
شهرهای قرون وسطایی انگلستان و مناطق شهری قدیمی تر مانند یورک و چیچستر، ساختمان های قرون وسطایی خود را با مصالح جدید و صنعتی مانند آجر یا گچ زینت بخشیدند و با استفاده از پنجره های ارسی جدید بصورت پیش ساخته به فرم های جدید روی آوردند تا هوشمندانه تصور مدرنیته را با وجود باقی ماندن ساختارهای اساسی قرون وسطایی ایجاد کنند.
سبک آدام از اواخر دهه 1760 در اقامتگاه ها و ویلاهای طبقه اشراف و طبقه متوسط بکار گرفته شد و در طی سال های پایانی قرن 18 در انگلستان، اسکاتلند و روسیه (جایی که توسط معمار اسکاتلندی چارلز کامرون معرفی شد) و ایالات متحده ( پس از انقلاب فدرال شناخته شد و تنوع زیادی به خود گرفت) به وفور به چشم می خورد.
سبک آدام با دوری از نسبت دقیق ریاضیاتی که قبلا در اتاق های بناها دیده می شد، سبک متفاوتی را ایجاد کرد. دیوار ها و گنبدهای تزیین شده با گچ بری های ظریف و طرح های رنگی برجسته به رنگ های سبز نخودی، آبی آسمانی، لیمویی، یاسی، بنفش و صورتی روشن مایل به قرمز جایگزین آنها شدند.
هنرمندانی مانند آنجلیکا کافمن و آنتونیو زوچی برای نقاشی صحنه های کلاسیکی که روی دیوارها و سقف های داخلی در این سبک نقش بستند، استخدام شدند.
برادران آدام با هدف ساده کردن سبک های روکوکو و باروک که در دهه های گذشته مد شده بود و به منظور ایجاد احساس سبکتر و ظریف تر در خانه های اشرافی این سبک خاص و کلاسیک طراحی را بکار گرفتند.
باید اضافه کرد که در انگلستان سال های پایانی قرن 18 طراحان بزرگی زندگی و فعالیت می کردند که رقبای اصلی برادران آدام به حساب می آمدند.
از جمله این معماران می توان به معمار بزرگ سر ویلیام چمبرز اشاره کرد که کمتر پیش می آمد برای بناهای خود مبلمان طراحی کند و بیشتر ترجیح می داد با کابینت سازان توانمندی مانند جان لینل، توماس چیپندل که امروزه هر کدام اسامی بزرگی در تاریخ طراحی مبلمان به حساب می آیند، همکاری کنند.
بطور کل بسیاری از طراحان توانمند انگلستان از حدود سال 1770 میلادی به بعد، در این سبک کار می کردند که در حال حاضر معمولا این استایل را نئوکلاسیک اولیه می نامند.
خصوصیات اصلی سبک دکوراسیون آدام با موارد زیر مشخص می شود:
نقوش تزیینی کلاسیک رومی مانند مدال های قاب دار، گلدان، طومارها و ریسه های انگوری عربی، اسفنج ها، گریفین ها و حوریان رقصنده و…
- صفحه های گروتسک تخت.
- زیور آلات نقاشی شده، مانند باندها و روبان
- طرح های پیچیده در هم با رنگ های پاستلی
تلفیق جزییات تزیینی نئوگوتیک در چارچوب کلاسیک از خصوصیات مهم سبک آدام بود. نقوش به اصطلاح ” مصری” و ” اتروسک” در این دوران بکار گرفته شدند.
برادران آدام با توجه به مطالعات خود در مورد دوران باستان و تاثیر از معماری و مبلمان یونان و روم باستان با کشف تناسب صحیح بین ابعاد فضا و اندازه های استاندارد مبلمان و حذف تزیینات پر طمطراق و بیش از اندازه مبلمان روکوکو و همینطور ساده سازی و ایجاد تعادل هندسی کمال طلبانه در اجزا مبلمان، نظریه حرکت سبک آدام را از معماری به طراحی مبلمان منتقل کرد.
آنها خطوط مستقیم را بر اساس ستون های معماری رومی جایگزین انحناهای تزیین شده و پر تراش و پرکار کردند. این پایه های صاف و بلند با حداقل ابزار و تراش را که امروزه تحت عنوان چیپندل طرح های دوران باروک Flemish و trompet و carbriole می شناسیم به جای پایه های fluted leg استفاده کردند.
در این میان، بواسطه ی توسعه تکنیک های صنعتی ساخت در نجاری و فلزکاری، اهمیت طراحی مبلمان چوبی و کابینت سازی در سبک آدام بسیار بالا رفت.
رابرت آدام مشخصا و به شکل پیوسته ای بر اساس خصوصیات و تفکر سبک برادران آدام دست به طراحی تخصصی مبلمان چوبی زد.
متریال ساخت هم دستخوش تغییرانی شد و استفاده از چوب های سخت و مقاوم تر رایج شد. مبلمان در این زمان اغلب از چوب سرخ رنگ ماهون و یا چوب ساتن ساخته می شدند.
تغییر چشمگیر دیگری که در طراحی مبلمان اتفاق افتاد، در واقع در فرم و طراحی پشتی مبل بود. پشتی صندلی های سبک آدام، اغلب فرم بیضی داشتند و معمولا دارای نقوش کلاسیک مانند نقاشی های دوران کلاسیک یونان باستان بودند.
شـرکت رافـل با سـابقه بیش از نیم‌قـرن فـعالیت در عـرصه هنر صنعت مبلمان.
