مختصری از تاریخچه میز آرایی و سفره آرایی

دوره ی رنسانس نه تنها دوره ی نوآوری در هنر، فلسفه و علوم بود، بلکه تغییر شگرفی در فرهنگ غذایی مردم اروپا، از جمله روش های طبخ و آماده سازی و روش ها و آداب پذیرایی ایجاد شد. نیمکت ها جای خود را به صندلی هایی که جای نشستن یک نفر بود دادند. سایز دستمال های شخصی بزرگتر شد، تا در هنگاه خوردن غذا مانع لک شدن یغه های بزرگ البسهی فاخر و گران قیمت اشراف باشد. کاترین دومدیچی همسر هانری دوم، پادشاه فرانسه که از خاندان بزرگ مدیچی ایتالیا بود، فرهنگ و هنر و آداب و رسوم ایتالیا را وارد دربار فرانسه کرد، از جمله استفاده از چنگال در غذا خوردن و یا استفاده از خامه، در سس همراه غذا. کاترین دومدیسی اصالتی ایتالیایی داشت و همانطور که رنسانس از ایتالیا آغاز شده و فرهنگ و هنر را دگرگون کرده بود، فرهنگ غذایی اروپا را هم متحول کرد. از قرن شانزدهم آداب غذا خوردن کم کم شکل گرفت. تا آن زمان یک لیوان برای استفاده چند نفر و گاه کل میز استفاده می شد، اما از این زمان به بعد توجه خاصی در پاک کردن دهان قبل از استفاده از لیوان مشترک شد. اکثر ظروف چوبی بودند که به خاطر رطوبت از بین می رفتند، اما ظروفی از شیشه یا سفال نیز وجود داشت. اولین بشقابها در قرن شانزدهم در همه جای فرانسه دیده میشدند و به مرور جای کاسه را که درآن زمان بسیار رایج بود گرفتند.. بشقاب ها بیشتر ازجنس چوب بودند اما از فلز یا سفال نیز ساخته می شدند. فرم بشقاب ها گاهی مستطیل و مربع و گاهی دایره بود و ظروف مخصوص ثروتمندان ازجنس نقره یا سایر فلزات گرانبها ساخته میشد از اواخر قرن شانزدهم کم کم هر شخص لیوان مخصوص به خود را روی میز داشت و سایر ابزار صرف غذا هم شخصی شده بود.

در وعده های غذای شاه و اشراف، لیوان ها و بطری های نوشیدنی روی میزی کنار میز اصلی قرار داشتند و فردی که جز اشراف بود در پشت پادشاه می ایستاد و برای شاه نوشیدنی میریخت. میز مخصوص صرف غذا، از دوره رنسانس بوجود آمد اما هنوز فضایی به نام سالن غذاخوری وجود نداشت. بسته به فصول مختلف سال، محل قرار گرفتن میز غذا مشخص می شد در زمستان نزدیک به شومینه بود و در تابستان در خنک ترین محل های ممکن.