قبل از اختراع آینه انسان فقط سطح آب ساکن را داشت تا تصویر خودش را ببیند. آینههای اولیه احتمالن حوضچه هایی از آب ساکن، سنگ و یا ظروف سفالی حاوی مایع بودند.
اولین آینه های ساخته شده توسط انسان به حدود 6000 سال قبل از میلاد در ناحیه آناتولی (ترکیه امروزی) مربوط می-شود. این آینه‌ها قطعاتی از سنگ‌های صیقلی مانند اُبسیدین که یک شیشه آتشفشانی طبیعی بود.
حدود 2000 سال بعد آینههای انعکاسی بیشتری با سطوح فلزی صیقلی طراحی شد. آینههای فلزی صیقلی مانند برنز، مس، نقره و طلا قرن‌ها مورد استفاده قرار گرفت. اما این آینه-ها همیشه در ابعاد کوچکی ساخته میشدند و کمیاب و ارزشمند بودند. در آن زمان کیفیت پرداخت سطوح بود که قدرت بازتاب کم و بیش قابل توجهی را ارائه میداد. اما این تکنیک اجازه دست یافتن به آینههای باکیفیت بالا را نداد و سطح آن به سرعت اکسید میشد.
در این مقاله گروه مبلمان رافل درباره تاریخچه آینه به شما خواهد گفت
به گفته‌ی برخی از دانشمندان، اولین آینه های شیشه‌ای متالیک شده در قرن اول بعد از میلاد در سیدون (لبنان کنونی) اختراع شد. سپس این تکنیک در امپراتوری روم توسعه یافت.
آینه ها از کریستال سنگ صیقلی ساخته میشدند که روی آن ورق‌های از طلا، نقره و یا سرب اعمال میشد . این آینه های شیشه‌ای بسیار کوچک به قطر 2 تا 7 سانتیمتر بیشتر شبیه به بلاگردان یا زیورآلات بودند. کیفیت متوسط آنها باعث شد رومیان برای چندین قرن آینههای فلزی صیقلی به ویژه آلیاژ قلع را ترجیح دهند.
در قرن پنجم میلادی چینی‌ها شروع به ساخت آینه با استفاده از آمالگام (ملغمه) نقره-جیوه کردند. این تکنیک جدید چند قرن بعد الهام بخش سازندگان اروپایی در دوره رنسانس (قرن 16) شد، یک آینه شیشه ای ساختند که با یک آلگام قلع-جیوه پوشانده شده بود.
در قرن شانزده میلادی در اروپا شاهد ظهور تولید آینه هایی با مواد کم و بیش گرانبها با تنوع زیاد فرم و تزئینات قاب بودیم.
کشف آینه شیشه‌ای یک انقلاب واقعی بود. تاریخ و مکان دقیق آن ناشناخته است. اما ونیز در قرن شانزده میلادی به دلیل شیشه‌کاریهایش با استفاده از این تکنیک جدید مشهورشد. در جزیره مورانا ونیز شیشه سازان چیره دست امکانات جدیدی به استفاده از آینه م دهند. این روش و راز ساخت آینه به کندی در اروپا گسترش یافت. ایتالیا انحصار تولید خود را حفظ کرد و با تاثیرگذاری کاراکتر تولیدی هنری خود آثارش را به بقیه اروپا صادر میکرد.
اولین قابهای آینههای ایتالیایی، قابهای ساده چوبی از چوب‌های صنوبر، شاه بلوط و گردو بود. این قابها کم کم با روحیه گوتیک و رنسانس سازگار شدند و با انواع فرمهای بر گرفته از معماری چون ستون‌ها، سردیس‌ها، تزئینات غنی از شخصیت‌های اسطورهای ، مروارید و برگ های آکانتوس حجیم تر شدند. تزئینات برنزی، سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی مانند عقیق اغلب با چوب ترکیب میشد. معروفترین آینه‌ای که ازاین دوره باقی مانده است، آینه ماری دو مدیچی است که امروزه در موزه لوور نگهداری میشود.
تاریخچه آینه در قرن هفدهم
در طول قرن هفدهم در سایر کشورهای اروپایی کارخانجات با استفاده از تخصص استادان شیشه ونیزی ظاهر شدند.
تولید آینه شیشه‌ای روزبهروز بهبود مییافت و به دست آوردن سطوح بزرگ و بزرگتر و ادغام آینه در طراحی فضای داخلی امکان پذیر کرد. فرمها و قابهای آینه‌ها با سبک کلی دکوراسیون هماهنگ میشد. به تدریج فرانسه شروع به تحمیل سلطه خود و تولید آینه های خود از زمان سلطنت لویی سیزدهم کرد. پادشاه حمایت خود را از تولید آینه به عنوان یک آفرینش هنری به خوبی نشان داد.
در زمان سلطنت لویی چهاردهم قابهای طلاکاری شده به سبک فرانسوی با حکاکی های فراوان ظاهر شد. خلاقیت‌های بدیع توسط تعداد زیادی از صنعتگران برای تزئین اقامتگاه‌های سلطنتی و اشرافی ساخته شد که معتبرترین آنها گالری آینه در کاخ ورسای و سالن مارکی در شامبور و کاخ فونتنبلو بود.
پس از سبک لویی چهاردهم سبکی که روکوکو خوانده شد با فرمهای پیچ خورده و نامتقارن همچنین سبک آندره-شارل بوول (مبل ساز معروف فرانسوی) از محبوبیت زیادی برخوردار شدند. در این سبک ها با ترکیبی از چوب‌های گرانبها، فلسها، مادر مروارید و برنج، آینههای لاکی با زیورآلات برگرفته از ساختمان‌های چینی و گیاهان غیر بومی به فرانسه معرفی کرد.
در طول قرن های 17 و 18 میلادی تمام اروپا از سبک حجیم قابهای طلاکاری شده به تزئینات سبکتر و تاثیرات خارجی روی آوردند. به ویژه در آغاز قرن 18 میلادی تاثیرات تزئینات فرانسوی دانیل مارو در چندین کشور اروپایی به ویژه انگلستان احساس شد.
تاریخچه آینه در دوران نئوکلاسیک
در دوره نئوکلاسیک نقوش آنتیک در تزئینات قاب آینه نمایان شد. اشکالی مانند فرم تخم مرغ، کاریاتید، و نخل. در فرانسه امپراتریس ژوزفین (همسر ناپلئون) مجموعه کاملی از آینه ساخته شده به روش باستانی به سبک امپراتوری داشت.
نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی ساخت آینه با تقلید از سبکهای قبلی مطابقت داشت. تزئینات بیشتر و بیشتر از گچ و گچ طلاکاری شده بود که امکان تولید انبوه را فراهم میکرد. در این میان فقط ونیز بود که سنت آینههای تمام شیشه‌ای به سبک روکوکو خود را حفظ کرد.
پس از ظهور سبک آرت نوو (هنر نو) با ظاهری از یک سبک اصیل شخصی که ناشی از روح زمانه بود و نه تقلید از گذشته، تاثیرات چینی و ژاپنی در اقتباس‌های شخصی ظاهر شد. هنرمندان، خالقان و طراحان اصلی آینه‌ها مانند هانری ون دو ولد– معمار و نقاش و دیزاینر بلژیکی-، ریچارد ریمناشنایدر و برنهادت پان کوک اشیای بی نظیری تولید کردند.
آرت نوو از سال 1920 تا 1939 توسط آرت دکو جانشین شد. طرح‌های کاملا جدید برای مخالفت با ایده‌های لحظه‌ای با هدف ایجاد فرمهای جدید برای یک عملکرد از سال 1920 در آلمان با باهاوس در کشورهای اسکاندیناوی ایتالیایی‌ها و آمریکایی‌ها بود. این ظهور ایجاد مبلمان مدرن با سبک و طراحی معاصر بود.
شـرکت رافـل با سـابقه بیش از نیم‌قـرن فـعالیت در عـرصه هنر صنعت مبلمان.
اگر به این مقاله علاقه داشتید میتوانید مقاله مبلمان نئوکلاسیک را مطالعه کنید
